Saturday, August 25, 2007

ควันหลง..

(พอดีว่าเลิกเขียนไปแล้วแต่ได้มาคอมเม้นพัชร์เลยคัดมาแปะไว้ 22/08/07)

ผมเข้าใจในภาพรวมว่ารัฐธรรมนูญ ปี40 เป็นหลักการของประชาธิปไตยตามความเชื่อ
ส่วน ปี50 เกิดมาจากข้อเท็จจริงที่ไม่สอดคล้องตามหลักการ

การเห็นชอบ ไม่จำเป็นว่า จะต้องเห็นด้วยทุกอย่าง
การไม่เห็นชอบ ก็ไม่จำต้องว่า ไม่เห็นด้วยทุกอย่างเช่นกัน

ดั้งนั้นประชามติที่ผ่านมา ผมจึงแสดงจุดยืนที่จะเลือกใช้ความเหมาะสมที่สุดในการตัดสินใจ..

ไหนๆก็ผ่านความเห็นชอบไปแล้วก็อยากพูดเป็นควันหลงหลังจากผ่าน 19สิงหาว่า

ที่บอกว่าสื่อของรัฐปิดกั้น..มีบ้าง แต่เรื่องที่รัฐออกตัวให้รับร่างจริงๆเป็นเพียงนามธรรม
ที่เข้าใจกันไปว่ารัฐรณรงค์ให้เห็นชอบเพราะเนื่องจากรัฐเป็นผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง
แต่สิ่งที่เป็นรูปธรรมจริงๆ ที่ออกจากรัฐจริงๆ เช่นเอกสารที่บอกให้รับ ไม่ใช่ให้รณรงค์ออกเสียงนั้น...ไม่มี
(ผู้ที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับรัฐเช่นการไปแสดงความคิดเห็นของนักวิชาการไม่ใช่เป็นผลงานรัฐบาล)

ไม่มีสื่อไหนที่พลเอกสุรยุทธิ์บอกว่า ช่วยไปรับร่าง เห็นจะมีแต่ให้ไปช่วยกันลงประชามติกันเยอะๆ

แต่ถ้าเรื่องของการรณรงค์ไม่เห็นชอบ แจกกันเกลื่อนกลาดทั้งเอกสาร แผ่นพับ ใบปลิว ซึ่งล้วนเป็นรูปธรรมทั้งนั้น
เมื่อชั่งน้ำหนักแล้ว ผมกลับมองฝ่ายเห็นชอบเสียเปรียบในการรณรงค์มากกว่า
เพราะฝ่ายที่เห็นชอบหลายคนถูกผูกติดกับรัฐที่ต้องพยามวางตัวเป็นกลาง
จึงไม่สามารถทำได้เต็มที่..

ต่อมาเรื่องการดีเบตร่างรัฐธรรมนูญ ผมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งเพราะคนจะสนใจแต่ตัวบุคคล ไม่ได้สนใจในเนื้อหา

คิดง่ายๆว่าใครโต้เถียงเก่งกว่ากันคนนั้นก็ชนะ
ทั้งที่ความเป็นจริงในเนื้อหาอาจระบุคำตอบไว้ชัดแจ้งแล้วว่า "ไก่ออกลูกเป็นไข่"
ไม่ใช่ต้องมาหาคำตอบเพื่อโต้เถียงกันว่า "ไก่ออกลูกเป็นไข่หรือออกลูกเป็นตัว"
ซึ่งจะเป็นการย้ำให้ประชาชนเข้าใจว่า รัฐธรรมนูญฉบับ 2550 มีแต่ปัญหา จนลืมมองในส่วนที่เป็นข้อดีไป
ข้อไหนเห็นด้วยหรือเป็นข้อดีในปี 50 ก็ไม่พูดถึงอยู่แล้ว
ประชาชนทั่วไปย่อมจะคิดว่ารัฐธรรมนุญนี้มีแต่ไม่ดี
ทั้งที่หลักของการดีเบตนั้น แท้จริงแล้วมีเจตนามุ่งให้เห็นถึงความรู้
ความสามารถ ศักยภาพ ปฏิภาณไหวพริบของตัวบุคคลทั้งสองในการโต้ตอบ
เพื่อให้ประชาชนตัดสินใจในการเลือกเชื่อในตัวบุคคลนั้น
และเนื้อความในร่างรัฐธรรมนูญมันบอกข้อเท็จจริงในตัวมันเองอยู่แล้ว
ประชาชนสามารถที่จะศึกษาได้ จึงไม่เหมาะจะนำมาเป็นหัวข้อโต้วาที

ครั้งหนึ่งเคยไปสนามหลวงก็พบป้ายติดว่า
"มาตรา 28 การจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลที่รัฐธรรมนูญรับรองไว้จะกระทำมิได้
เว้นแต่โดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติของกฎหมาย..." โดยยกมาแค่วรรคแรก
แล้วยังอธิบายเนื้อหานี้ข้างล่างต่อว่า แปลว่ารัฐสามารถตรากฎหมายริดรอนสิทธิของประชาชนให้เป็นเรื่องถูกต้องได้..
(ก็ไม่ทราบว่า เป็นข้อความที่ถูกบิดเบือนหรือไม่)

นอกจากนี้ยังได้ยินนปก.บอกผู้ชุมนุมว่าพูดที่สนามหลวง ว่า
"ถ้ามาตรา 309 ผ่าน คาร์บ้องหรือคาร์บอมที่เกิดขึ้นในระหว่างที่ พ.ต.ท.ทักษิณดำรงตำแหน่งนายก
ถ้าเกิดมันเป็นคาร์บอมจริงๆ ทหารก็จะใช้มาตรานี้แหละครับพี่น้อง ที่จะทำให้พวกมันไม่ต้องรับผิด"
(เออเนอะ..ยังคิดไปได้แน่ะ)

พอพูดถึง 309 ก็อยากคิดเห็นนิดหนึ่งครับว่า ถ้ามาตรานี้เกิดเป็นวิกฤติ
หรือสร้างปัญหาอย่างร้างแรงมากอย่าง อ.วรเจตน์ได้ตั้งข้อสังเกตจริงๆ ผมเชื่อว่าถ้ามันถึงขั้นนั้น
กระแสของประชาชนทั้งหมดจะกลับขึ้นมาสู้เอง

ในใจแล้วผมคิดในมุมที่ว่าเพราะต้องการที่จะมุ่งคุ้มครองการกระทำ รวมไปถึงองค์กรต่างๆที่เกิดขึ้นมา

เช่น คตส.ถ้าไม่รับรองฉบับชั่วคราว องค์กรนี้จะอยู่ที่ไหน และเพื่อปูทางลงจากหลังเสือให้กับคมช.เสียมากกว่า
ซึ่งน่าจะคลี่คลายไปในทางที่ดี ไม่งั้นอาจจะเกิดการแก้แค้นไม่เป็นที่สิ้นสุด..
พวกที่ถืออำนาจอยู่ก็ไม่กล้าลง เมื่อเกิดการต่อสู้ ความเดือดร้อนก็จะตกอยู่กับประชาชนอีก

อ.วรเจตน์เคยแนะนำว่า ถ้าใช้ปี 40 ก็สามารถนำเข้าเพิ่มเติมในบทเฉพาะการ
ผมก็สงสัยตรงที่แน่ใจแล้วหรอ..ว่ามันจะไม่มีอุบัติเหตุทางการเมืองหรือปัญหาตามมา

ผมเคารพในหลักการ แต่ไม่มั่นใจข้อเท็จจริง..

เนื่องจากนักวิชาการไม่ต้องรับผลกระทบในข้อกังวลอันอาจจะเกิดขึ้นในอนาคตได้โดยตรง
จึงสามารถมองได้ชัดกว่าผู้ที่เกี่ยวข้อง และเมื่อสุดท้ายมีอะไรเกิดขึ้น
นักวิชาการจะบอกแค่เพียงว่า "เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมาย"

ก็มาคิดกันอีกว่า เราจะหาทางออก หรือ เราจะหาทางตัน?

ประเทศที่พัฒนาแล้ว เมื่อมีการลงมติเส็ด ก็สามารถเปิดเอ็กซิทโพลเช่นหน่วยไหนได้สูงสุด ใครชนะได้เลย
แต่ในการเมืองไทย เคยมีที่เปิดเอ็กซิทโพลแล้ว เกิดไฟดับในหน่วยเลือกตั้งที่เอ่ยในนั้นตามม

เชื่อไหมครับ?

-------------------------------

สุดท้ายนี้ในรธน.50 ผมอยากถามแบบแอ๊บแบ๊ว (ติดเทรนหน่อย) ว่า
ประเทศไทยมีสภาพเป็นจังหวัดทั้ง 76จังหวัดจริงหรอ ???

สงสัยศรีธนญชัยที่ได้อ่านวรรคก่อนคงเตรียมตัวทำงานแล้ว...
(ถึงว่าไง..จะเขียนมาดีเพียงใดก็ไม่ใช่คำตอบสุดท้าย)

-------------------------------

posted by PuMppz @ 10:58 AM 1 comments

Saturday, October 21, 2006

ประธานสภานิติบัญญัติ

ตอนนี้ก็มีสภานิติบัญญัติแห่งชาติแล้วจำนวน 242 คน

ในอีกส่วน คมช. ได้วางกติกาให้มีการแต่งตั้งสมาชิกสมัชชาแห่งชาติ จำนวน 2000 คนโดยเลือกกันเองให้เหลือ 200 คน เพื่อส่งรายชื่อให้ คมช. เลือก 100 คน เป็นสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญ และให้สภานี้แต่งตั้งคณะกรรมการร่างรัฐธรรมนูญ 25 คน ส่งต่อให้ คมช. เลือกอีก 10 คน โดยให้ประธานสภานิติบัญญัติเป็นประธานสมัชชาแห่งชาติโดยปริยาย

เมื่อตำแหน่งประธานนี้มีความสำคัญมาก... จึงไม่แปลกหากจะเกิดการแย่งชิงกันอย่างดุเดือดของ 2 ตัวเก็ง ว่าจะเป็นบุรุษคาบไปป์ หรือ มีชัยไทยแลนด์

ถ้าจะว่าไป ตัวบุคคลนั้นย่อมมีความผิดพลาดเกิดขึ้นได้บ้างเสมอคนที่ดีอาจจะเป็นคนไม่ดีในภายหลัง คนไม่ดีก็อาจจะกลับมาเป็นคนดีได้ จึงไม่อยากให้ใช้อคติส่วนตัวตัดสินแต่อยากให้โอกาสกันและคำนึงภาพรวมของประโยชน์ที่ประชาชนพึงได้รับเป็นหลัก

หากจะเอาเรื่องกับ อ.มีชัย โดยเฉพาะการตรา พรก.นิรโทษกรรมให้กับคณะ รสช. ที่สั่งปราบปรามประชาชนในเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ พ.ศ.2535 หรือการเป็นนักกฎหมายประเภทเนติบริกรให้มาเป็นประเด็น ในความเห็นผมก็ยังเป็นความเห็นที่ค่อนข้างอ่อนอยู่

ถ้าระบอบประชาธิปไตยของบ้านเราที่ยังไม่สามารถลงหลักปักฐานในสังคมไทยได้อย่างถาวรเพราะ ส่วนหนึ่งมาจากเนติบริกรที่ทำตัวรับใช้และสนองผู้มีอำนาจจนทำให้หลักนิติรัฐในการปกครองแผ่นดินไม่เคยเกิดขึ้นได้อย่างจริงจังในสังคมไทยอย่างที่คุณสุริยะใสกล่าวนั้น ทั้งปวงเป็นสิ่งที่ อ.มีชัยไม่ได้ช่วยเฉพาะรัฐบาลของทักษิณ แต่ได้ช่วยรัฐบาลทุกยุคทุกสมัย เพราะเป็นเรื่องของระบบการทำงาน และหัวหน้าคณะในสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา หรือคนไหนๆหากได้รับการร้องขอจากคณะปฏิวัติให้มาช่วย ก็ต้องไป ทั้งที่ความจริงภายหลัง อ.มีชัย ก็ยังตำหนินโยบายของ พ.ต.ท.ทักษิณ หลายประเด็น และสั่นคลอนเสถียรภาพของรัฐบาลบ่อยครั้ง

ผมเชื่อว่าหลายคนเคยมีความสัมพันธ์กับพันตำรวจโททักษิณทั้งนั้น แม้ว่าวันนี้จะอยู่ตรงข้ามชัดเจนก็ตาม
สังคมเราทุกวันนี้ต้องยอมรับว่าเมื่อรักใครชอบใคร ก็มักจะเชียร์หรือชิงชังโดยไม่รับฟังเหตุผลและความจริง
เมื่อเราได้ดูก็คงเห็นแล้วว่า ทุกขั้นตอนนั้นอยู่ในการกำกับของ คมช. ดังนั้นจึงเป็นจุดที่น่าเป็นห่วงอยู่ว่าอาจจะมีการถ่ายขั้วอำนาจกันเกิดขึ้น แต่ ณ สภาวการณ์นี้ประชาชนอย่างเราก็คงต้องคอยติดตามดูไปก่อน อย่าเพิ่งเอาข้อกังวลในอนาคตมาตัดสินใจในเรื่องนี้เป็นหลักสำคัญ หาเช่นนั้นแล้วกระบวนการจะไม่อาจเดินต่อไปได้ ทั้งการพึ่งองค์กรหรือคนใดคนหนึ่งแล้วปัญหาจบได้นั้นก็ไม่เป็นความจริงเสมอไป เพราะหลักสำคัญคือ ต้องปฏิบัติหน้าที่ด้วยสำนึกถึงส่วนรวมมากกว่าเน้นประโยชน์พวกพ้อง และสุดท้ายอำนาจตัดสินอยู่ที่เสียงส่วนใหญ่ของสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

ซึ่งผมเชื่อว่าจะได้คนที่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้จริงๆ
ดังนั้นทุกฝ่ายที่ปรารถนาดีต่อบ้านเมืองก็ควรทำใจยอมรับปรับตัวให้เข้ากับสภาพความเป็นจริงแม้การเปลี่ยนแปลงนั้นจะไม่ได้ถูกใจใครทุกคนก็ตาม และสำคัญที่สุดคือหลักการใดๆนั้นต้องสอดคล้องกับข้อเท็จจริงด้วย

วันนี้ คมช.อาจเป็นพระเอกในสายตาคนส่วนใหญ่ แต่พระเอกหากหลงติดอยู่กับอำนาจเมื่อไรพระเอกก็จะตกม้าตายได้เช่นกัน

posted by PuMppz @ 10:03 AM 2 comments

Saturday, September 23, 2006

รอยยิ้มของการปฏิรูป

ภาพกลุ่มเด็กนักเรียนโรงเรียนศึกษานารี
โพสท่าถ่ายรูปหยอกล้อกันเล่นอย่างสนุกสนาน
สร้างบรรยากาศให้มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
นับเป็นประวัติการณ์ใหม่ในการรัฐประหารที่นุ่มนวล


posted by PuMppz @ 11:00 AM 1 comments